KSVO kampioen ! Zege bij Wolvertem-Merchtem (0-2) volstaat voor feest !

Zaterdag liet eerste achtervolger (en enig overblijvend concurrent) SK Lebbeke een serieuze steek vallen met thuisverlies tegen Jong Lede (1-2) dat zelfs de punten kon gebruiken in zijn overlevingsstrijd. Een opsteker voor onze roodwitten, die het zelf natuurlijk ook nog moesten waarmaken bij Wolvertem-Merchtem, middenmoter die de jongste weken in goeie doen was. Dat is gelukt met verdiende winst op het veld van de Brabantse ploeg. Met elf punten en nog drie matchen te gaan is de titel binnen. Mooie taferelen na de 90 minuten waren het gevolg.

Trainer Kurt Delaere kon geen beroep doen op Broes Willem, die aan de laatste match op Voorde-Appelterre een verrekking overhield. Niels Van De Water schoof op naar de positie van Willem, terwijl Tom Lannoo weer als rechtsback fungeerde. Claeys speelde rechts op het middenveld, voor het overige de gebruikelijke namen.

Het was duidelijk een wat gestresseerde leidersploeg die de match aanving, wetend dat een overwinning mathematische zekerheid bracht en zelfs een gelijkspel in principe volstond. Het werd op een niet zo best speelveld een wat slordige eerste helft van de kant van KSVO, dat wel niet echt in de problemen werd gebracht. De thuisploeg streed wel voor wat het waard was. Na iets meer dan een half uur werd een terechte penalty gefloten door de scheids met de naam Le Rena. Een schot van Dylan Vanhaeren werd afgeblokt met de hand door een thuisspeler die ook meteen de eerste gele kaart van de match kreeg voor die bewuste handsbal. Phil Canoot trok het zich niet aan en zette de elfmeter om (0-1). Mathematische zekerheid voor KSVO, maar uiteraard dienden nog 55 minuten afgewerkt. De tweede helft was KSVO meer baas. In de ganse tweede helft kreeg de thuisploeg nog één kans aan de tweede paal en moest Iket één keer goed ingrijpen, maar dat was het dan. Bij de rust was Olivier Vermander ingekomen, op zijn eigen positie, voor Zico Claeys en hij was zeer actief. Er waren een aantal kansen voor de 0-2. Een mooie actie en dito afwerking van Phil Canoot zorgde voor 0-2 en quasi zekerheid. Echt in gevaar kwam die zege niet meer. Een kwartier voor tijd mochten Timmerman (voor Lannoo die net voordien geel geboekt werd) en De Waele (voor Canoot, een soort applausvervanging) nog ingebracht, KSVO speelde de match rustig uit zonder verdere schade.

Na afloop mocht het feest losbarsten op het terrein zelf. De terugreis op de bus waar naast spelers ook bestuur en medewerkers plaats namen verliep uiteraard in uitgelaten stemming. De champagne (of andere dranken) mocht vloeien…Meer dan terecht.

Uiteraard kunnen we niet anders besluiten dan dat KSVO de meer dan verdiende kampioen is. Het domineerde de ganse competitie, quasi vanaf speeldag één. Het stond altijd op kop, liet de ene overwinning op de andere volgen. En al kort na Nieuwjaar leek dat de concurrentie zich al had neergelegd bij de suprematie van onze roodwitten. Iedere keer dat een ploeg maar wat dichterbij kwam (het dichtste was even vijf punten) zette KSVO de match nadien orde op zaken. Een dikke proficiat aan de ganse ploeg, de technische staf en de spelersgroep. Uiteraard een pluim op de hoek van het bestuur dat goeie beslissingen nam in het tussenseizoen en hard werkte voor een succesvol seizoen.. En ook het ganse medewerkersbestand mag helemaal tevreden terugblikken op een seizoen om nooit te vergeten.

Deze vijftien waren uitgekozen en speelden : Iket; Lannoo (75’Timmerman), Van De Water, Benoot, Bragard; Claeys (46’Vermander) Declerck, Decloedt, Declerck; Vanhaecke, Canoot (76’De Waele). Ongebruikte wisselspeler : Jeroen Ide.

Doelpunten : 35’Canoot (pen.) 0-1; 65’Canoot 0-2.

Er waren gele kaarten voor Benoot, Decloedt en Lannoo.

Er volgen nog drie matchen : zaterdag thuis tegen Vigor Hamme (uitgestelde laatste speeldag van de tweede periode), vervolgens tegen quasi zekere degradant Rhodienne-De Hoek en op de slotdag, op 1 mei, uit bij Anzegem, nu nog niet zeker van het behoud. Matchen die in feite een soort galamatchen zijn maar het zou ons verwonderen als men er nu met de pet naar gooit. Zeker de match van komende zaterdag tegen traditieclub Vigor Hamme is een aanrader. En het weekend nadien is het van vrijdag tot zondag een gans feestweekend met de opening van de nieuwe tribune op vrijdag, de open deur dag op zaterdag en op zondag de match tegen Rhodienne-De Hoek met vooraf een feestlunch.

Voorzitter Paul Devliegere :”Schitterend seizoen beloond”

De voorzitter was op de terugweg uit Vlaams-Brabant al bereikbaar op de bus. “We hadden voorzien dat we iets te vieren hadden op de terugweg. Dat we in een uitmatch kampioen zijn geworden is geen probleem. Het kon niet snel genoeg gebeuren, we leven al een hele tijd toe naar die mathematische zekerheid. Een schitterend parcours hebben we afgelegd. Elf punten voor op drie matchen van het einde, zestien punten voor op nummer drie. Meer dan 20 goals meer gemaakt dan de nummer twee (om precies te zijn 21 meer dan Lochristi, 24 meer dan Lebbeke, ), elke match minstens één keer gescoord, soms ruim gewonnen, soms minder ruim. Na 27 matchen er 21 van gewonnen, slechts één keer verloren en vijf keer gelijk. Niemand kan tornen aan die cijfers. Dat we een collectief zijn bewees onze opkomst vandaag. Niet alleen de vijftien die het wedstrijdblad haalden waren mee op deze verplaatsing, alle 22 kernspelers waren aanwezig. Het is een supergroep. Ik ben heel trots op dit geheel. Het seizoen was schitterend, de afloop eveneens.”

Kurt Delaere :”supertrots op mijn groep”

Een heel gelukkige en tevreden trainer na afloop van het duel in Merchtem. “Het werd een verdiende overwinning, weliswaar gepaard met wt stress. Maar in feite kon de manier waarop mij vandaag niet zo veel schelen. Het was de eerste kans op de titel mathematisch bekeken en we pakken die kans meteen. Het bewijs dat we mentaal sterk zijn Ons voetbal is dikwijls heel goed geweest, maar ook als het eens minder vlot gaat blijven we een sterk geheel, een vriendenclub. We staan quasi gans de competitie op kop. En dat voor een ploeg die in feite nog maar net gepromoveerd is. De vorige competitie bevatte maar vier matchen, dat telt niet mee. Voor het seizoen waren we uit op een rustig seizoen zonder zorgen, het is zo veel meer geworden. Na de eerste periode waren we al zeker dat we niet in de problemen gingen komen. We stonden er meteen, we pakten alles wat we konden en speelden hele goeie matchen. Altijd offensief, altijd uit op de drie punten, bijna nooit op een diefje. Dat heeft geloond. We kunnen nog de drie periodes winnen, één is er al binnen, de andere twee liggen binnen handbereik, maar ons doel na Nieuwjaar was enkel en alleen de titel. Dat die binnen is met nog drie matchen voor de boeg maakt me supertrots op mijn groep. Die gasten mogen nu zeker eens uit de bol gaan.”

(Daniël C.)