Het eerste seizoen van KSVO in tweede nationale : grote onderscheiding
KSVO pakte vorig seizoen na een schitterend seizoen met een grote voorsprong de titel in derde nationale. Daarom was er de ambitie en hoop dat men het debuutseizoen in tweede nationale zou afwerken zonder in degradatiegevaar te komen, met andere woorden veilig in de middenmoot.
Het is zoveel meer geworden. Hoewel het bekeravontuur er heel snel op zat (uitschakeling thuis door de Antwerpse eerste provincialer Mariekerke-Branst -na 1-1 (en een dozijn gemiste kansen van KSVO en penalties) bleek al snel dat men niet moest vrezen. KSVO pakte het niveau en ritme van tweede nationale probleemloos op. Na vijf matchen hadden de roodwitten van Kurt Delaere, die een nieuwe T2 kreeg (Nigel Smith)- al 9 op 9 in de thuismatchen en 10 op 15. De eerste nederlaag kwam er op speeldag vijf in Waregem tegen Jong Essevee. De volgende vijf matchen leverde weer 8 punten op. De tiende speeldag was de laatste van periode 1 en was tegen Lokeren-Temse, de ploeg die door Ruddervoordenaar Hans Cornelis (ex-speler van Club, RC Genk en Cercle en ex-trainer Zwevezele) werd getraind. De Oost-Vlamingen staken hun titelambities niet weg. Het 1-1 gelijkspel was in feite licht gevleid voor de latere kampioen. Het was wel Eendracht Aalst die de eerste periode pakte, maar KSVO was met 17 punten uit 10 matchen goed weg.
Vooral thuis was KSVO beresterk : op het synthetisch veld liet KSVO de bal snel en goed rondgaan. Altijd aanvallend, altijd met de bedoeling om te winnen. In feite is KSVO nooit meer uit de eerste helft van de klassering geraakt en zelfs bijna altijd in de topvijf, alleen in de derde periode viel KSVO één weekend terug naar plaats zes.
Ook de tweede periode pakte KSVO de nodige punten net als in de derde periode. Uiteindelijk heeft KSVO het predikaat “grote onderscheiding” verdiend voor zijn maidenseizoen in tweede nationale. Een resultaat -die derde plaagts- wat niemand had verwacht, zelfs niet de meest fervente aanhanger of bestuurslid. Dat er quasi altijd wat te beleven is op de Valkaart of als KSVO op bezoek gaat wijzen de statistieken uit : 77 gemaakte goals, de nummers één en twee Lokeren-Temse en Sparta Petegem finishten met 68 gemaakte goals, Jong Essevee met 64. Met 51 tegengoals werd Milan Iket (en zijn occasionele vervanger Emiel Martens) iets meer geklopt dan hun lief was, zes ploegen deden beter en RC Gent incasseerde er evenveel.
KSVO zette ook enkele verrassingen en topresultaten neer. Het begon al met de openingsmatch waarin de kampioen van vorig seizoen, Sparta Petegem (dat door het ontbreken van een licenteie niet kon/wou overgaan- net als dit seizoen) met 4-2 de boot inging De tweede thuismatch was Harelbeke de tegenstander, de zwakspelende paarswitten kregen 6-0 om hun oren. De grootste score en verschil van het seizoen, al werd het ook tegen Westhoek 6-3. Op het veld van Eendracht Aalst -dat zeer ambitieus was en wou promoveren – werd het 0-4, de Ajuinen zouden naarmate het seizoen vorderde verzwakken en eindigden niet eens in de topzes. Ondanks een licentie werden ze in de eindronde meteen uitgeschakeld. KSVO kende een dipje toen het rond de jaarwisseling twee keer op rij verloor, thuis tegen Olsa Brakel (0-1) en op Oudenaarde (4-2). Olsa Brakel en Jong Essevee zijn die als enige ploegen die twee keer wonnen van KSVO. Tegen de latere kampioen Lokeren-Temse ging KSVO met 1-3 winnen.
Er waren drie derby’s tegen andere West-Vlaamse clubs. Tegen Westhoek werd het vier op zes, net als tegen Torhout : in een tot drie keer toe verdaagde uitmatch werd het 1-1, thuis won KSVO met 2-1, matchen die iets meer volk trokken dan de andere derby’s. Tegen Harelbeke werd thuis gewonnen, uit verloren met 3-2 (al bleek de arbitrage daar niet bepaald feilloos).
Thuis heeft KSVO van zijn 17 matchen er tien gewonnen, vijf gelijkgespeeld en twee verloren.
In de eindronde was KSVO niet echt geinteresseerd wegens geen licentie. Na de laatste thuismatch werd er niet meer getraind en waren een tiental spelers niet inzetbaar, waaronder vijf titularissen. De 2-0 op Belisia Bilzen werd dan ook snel geklasseerd.
Lokeren-Temse werd de verdiende kampioen met 15 punten meer dan KSVO. Nummer twee, Sparta Petegem, telde één punt meer dan KSVO.
De transfers van 22-23 waren niet allemaal voltreffers. Lucas Maus bleek wel een echte sterkhouder en ook Rien Plasschaert mag een titularis worden genoemd al heeft die ook een aantal matchen gemist door blessures. Indien fit stonden beiden altijd in de basis (en op het middenveld, al bleek Lucas de jongste weken ook een goeie verdediger/stand-in). De andere aanwinsten waren Neil Dildick, Figo Suffys, Jari Van De Maele, Martin Puskas en Andreas De Kerpel. Voor laatstgenoemde waren er wel een paar selecties en invalbeurten, maar de verdediger speelde vooral bij de beloften. Dat deed Jari Van De Maele ook lang, maar naarmate het seizoen vorderde kwam hij ook meer in de selectie voor. Neil Dildick zat vooral voor de winterstop veel in de selectie met een aantal basisplaatsen en vooral veel invalbeurten, maar had dan problemen door een arbeidsongeval. Figo Suffys kon Arvid Lenihan niet uit de ploeg spelen, maar toen Arvid met de rug sukkelde kwam hij toch in de ploeg en voldeed hij. Hij viel toen zelf weg met een blessure. Martin Puskas was in extremis aangetrokken, maar viel snel uit met een ernstige polsblessure. Later zou hij vooral als invaller minuten maken. Geen van voornoemde spelers kon een basisplaats veroveren.
Nog wat cijfers. Jules Vanhaecke scoorde 20 keer en werd daarmee de topscorer van KSVO en vierde beste afwerker in tweede nationale. In totaal scoorden 14 spelers voor KSVO. Dylan Vanhaeren (als aanvallende middenvelder ook infiltreur), PhiL Canoot en verdediger Broes Willem scoorden in de dubbele cijfers, terwijl de ompaan van Broes achterin, Thijs Benoot ook aan vijf treffers zit, al viel hij een paar weken voor het einde van de competitie uit. Ook Zico Claeys scoorde vijf keer, 8 spelers scoorden één of twee keer.
Het seizoen 2022-2023 zit er op, de balans is neergelegd en die weegt zwaar positief door. Daarom ook proficiat aan het bestuur, de vele medewerkers en vrijwilligers, de technische staf (Kurt Delaere, Nigel Smith, Thierry Kestremond en physical coach Dries Lambert) en de supporters voor hun steun. Nu maar hopen dat ook het komend seizoen zo’n meevaller wordt. Dit soort voetbal verdient in elk geval (nog) meer publieke belangstelling.
De transfers die voor het grote deel zijn afgewerkt (inkomend én vertrekkend) komen ook nog wel op de site maar dat zal al meer kaderen in volgend seizoen.
(Daniel C.)
Recente reacties